Alom Bloed en Doodslag in de Arena des Doods

Welkom bij weer een schiet- en slachtgame van 13 in een dozijn. In de Killing Floor moet je het opnemen tegen zombieachtige monsters die als een kip zonder kop rond-rennen en die proberen jou en je medespelers op te eten. Het spel mist echter een solide verhaal en er is geen ruimte voor het ontwikkelen van de karakters.

De opzet van het spel is zeer rechttoe rechtaan. Je doodt de monsters, vergaart meer ammunitie en gaat weer op zoek naar nog meer domme monsters om ze af te slachten. Temidden van dit alles moet je ook steeds snel naar de winkel om ammunitie in te slaan, omdat deze slechts in kleine hoeveelheden wordt verstrekt. Het wordt je moeilijk gemaakt doordat de wapenwinkel telkens verhuist en je deze op tijd moet zien te vinden voordat je zonder ammunitie komt te zitten.

Dit spelt doet wat het belooft: geen langdradige achtergrondverhalen of vruchteloze pogingen om een verhaal of karakter op te bouwen. En het goede eraan is dat de wapens er echt uitzien en ook echt aanvoelen. Je kunt dit spel alleen of met meer spelers tegelijk spelen, maar dit laatste kan alleen in de co-op modus. Het enige nadeel van het samen-spelen is dat als je medespeler je in de steek laat, je zonder pardon bent overgeleverd aan de zombies.

De monsters verschillen niet zo heel erg van de monsters die je al eens eerder zal zijn tegengekomen, met uitzondering van één monster: Fleshpound. De sexueel getinte rockmuziek is niet om over naar huis te schrijven en de stemmen zijn afschuwelijk. In het spel worden zelfs licht sexuele toespelingen gedaan, voornamelijk door de vrouwelijke wapenhandelaar en de artsen. Conclusie: verstand op 0 en gewoon genieten van dit spel!.